Monday, November 5, 2018

ഈപ്പൻ അച്ചനെ അനുസ്മരിക്കുമ്പോൾ....


ഞങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഈപ്പൻ അച്ചൻ ഇന്ന് കാലയവനികയ്ക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞു . അച്ചനെക്കുറിച്ചു പലർക്കും പലതും ഓർക്കാനും ,ഒരുപാട് നല്ല കാര്യങ്ങൾ പറയാനും ഉണ്ടാകും. രാവിലെ വാർത്ത കേട്ടത് മുതൽ മനസ്സിൽ ഒരു വല്ലാത്ത നഷ്ട ബോധം ഉറഞ്ഞു കൂടിയിരുന്നു. പണ്ട് പലരും പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് , മനസിനെ സ്വാധീനിച്ചവർ മരിച്ചു പോയെങ്കിലും അവർ നമ്മുടെ ഓർമയിൽ വരുന്നെങ്കിൽ അവിടെ ധൂപം മണക്കും എന്ന്. ഒരു ബാലിശമായ വിശ്വാസം ആയിരിക്കും എങ്കിലും , എനിക്ക് ഇതെഴുതുമ്പോഴും കുന്തിരിക്കം മണക്കുന്നുണ്ട്. അച്ചന്റെ ആത്മാവ് തൊട്ടടുത്തെവിടെയോ ഉള്ള പോലെ. ക്ഷീണിതമെങ്കിലും തേജസ്സുള്ള കണ്ണുകൾ തീഷ്ണമായി എന്നെ നോക്കുന്ന പോലെ. ഇന്ന് അച്ചനെക്കുറിച്ചു എഴുതാതെ എനിക്കുറങ്ങാൻ പറ്റില്ല എന്ന് തോന്നി.
എന്താണ് ഈപ്പൻ അച്ചനെക്കുറിച്ചു ഇത്രയും ആഴത്തിൽ ചിന്തിക്കാൻ കാരണം ? ഞാൻ മാത്രമല്ല എന്റെ പ്രായത്തിലോ അതിനു മുകളിലോ താഴെയോ ഉള്ള സമകാലീനർ എല്ലാം തന്നെ ഇന്ന് അച്ചനെക്കുറിച്ചോർത്തു കാണണം . അതായത് 87-92 കാലഘട്ടങ്ങളിൽ ഞങ്ങളുടെ ചെങ്കുളം വലിയ പള്ളിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന, ഇപ്പോൾ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഒട്ടു മുക്കാൽ പേരും ഇന്ന് അച്ചന്റെ വിയോഗത്തിൽ ചെറുതായെങ്കിലും സങ്കടപ്പെടുന്നുണ്ടാവും. അച്ചൻ പള്ളിയിൽ നിന്ന് പോയിട്ട് ഇപ്പോൾ 3 പതിറ്റാണ്ടോളം ആയി. മാത്രമല്ല അതിനു മുൻപേ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടിലധികമായി ചെങ്കുളം വലിയ പള്ളി അവിടെയുണ്ട് , മഹാരഥന്മാരായ പല അച്ചന്മാരും അവിടെ ശുശ്രൂഷിച്ചിട്ടുമുണ്ട് . എന്താണ് ഈപ്പൻ അച്ചന്റെ പ്രത്യേകത ?
പ്രത്യേകത ഉണ്ട്.. എന്റെ മനസ്സിൽ തിര തല്ലുന്ന അനേകം ഓർമകളിൽ നിന്ന് ഇവിടെ കൊറച്ചു അടുക്കും ചിട്ടയിലും എഴുതുക എന്നത് ശ്രമകരമാണ് എങ്കിലും അച്ചനെ കുറിച്ചുള്ള കുറെ നല്ല കാര്യങ്ങൾ എഴുതുക തന്നെ വേണം എന്ന് മനസ് പറയുന്നു.
80 -കളുടെ അവസാന പകുതിയിലാണ് അച്ചൻ ചെങ്കുളം വലിയ പള്ളിയിലെ വികാരിയായി വരുന്നത്. വലിയ പള്ളി എന്നായിരുന്നു പേരെങ്കിലും അത്രയൊന്നും വലിപ്പമില്ലാത്ത എന്നാൽ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടിലധികം പാരമ്പര്യം ഉള്ള, പരുമല തിരുമേനിയെ തെരഞ്ഞെടുത്ത മുളന്തുരുത്തി സുന്നഹോദോസിൽ പേര് പറഞ്ഞിട്ടുള്ള , അല്പം പ്രമാണിമാരും , ദേശത്തു പട്ടക്കാരും, മേല്പട്ടക്കാരനും  അതിനൊത്ത വീര്യമുള്ള അല്മായരും ഉള്ള പള്ളിയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ചെങ്കുളം വലിയ പള്ളി. എന്നിരുന്നാലും പറഞ്ഞ പാരമ്പര്യ വാദത്തിനപ്പുറത്തേക്കു കാര്യമായ ആത്മീക വളർച്ചയോ  , ലോകത്തിലെ മാറുന്ന സാഹചര്യങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള താല്പര്യമോ കാര്യാ പ്രാപ്തിയോ ഇല്ലാത്ത ഒരു സമൂഹം. അവിടേക്കു , ജീവിതത്തിന്റെ നല്ല പ്രായം മുഴുവനും കഴിഞ്ഞു , വാനപ്രസ്ഥത്തിന്റെ നിസ്സംഗതയിലേക്കു കാലെടുത്തു വച്ച, ഈപ്പൻ അച്ചൻ കടന്നു വന്നു. ചെങ്കുളം ഇടവകയിൽ കോശി അച്ചൻ എല്ലാം എല്ലാം ആയിരുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ അടുത്ത ഘട്ടം ആയിരുന്നു  അത്. വലിയ അവകാശവാദങ്ങളോ ആവേശപ്രകടനങ്ങളോ ഇല്ലാതെ ഒരു മന്ദമാരുതനെ പോലെ ആയിരുന്നു അച്ചന്റെ വരവ്.

ഒരു ഇടവകയും അതിന്റെ ഭരണവും എന്നാൽ, പെരുന്നാൾ കൂടലും ഞായറാഴ്ച കുർബാനയും പിന്നെ പേരിനു ഒരു സൺഡേ സ്കൂൾ മാത്രമല്ല , അതിനപ്പുറത്തേക്ക് ചില കാര്യങ്ങൾ കൂടിയുണ്ട് എന്ന് അച്ചൻ ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചു തന്നു. മാറ്റങ്ങൾ ഇഷ്ടമില്ലാത്തവരെയും അച്ചൻ മാറുവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.ഉത്സാഹകമ്മിറ്റക്കാരോട് ആത്മീയ ആവേശം കാണിക്കുവാൻ ഉപദേശിച്ചു . ചെങ്കുളം പള്ളി അന്നുവരെ ശീലിച്ചതിൽ നിന്നെല്ലാം വ്യത്യസ്തമായി ചിന്തിക്കുവാനും പ്രവർത്തിക്കുവാനും തുടങ്ങി.

കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആണ് ഏതൊരു സമൂഹത്തിന്റെയും ഭാവി എന്ന് അച്ചന് നല്ലപോലെ അറിയാമായിരുന്നു. ഒരു പറ്റം സൺഡേ സ്കൂൾ അധ്യാപകരെ വാർത്തെടുത്തതോടൊപ്പം വെക്കേഷന് ബൈബിൾ സ്കൂൾ തുടങ്ങിയത് ഞങ്ങളുടെ കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഒരു അനിവാര്യതയും അനുഗ്രഹവും ആയിരുന്നു.ചെങ്കുളം പള്ളി സൺഡേ സ്കൂൾ കലാമേളകളിൽ മിഴിവാർന്ന വിജയങ്ങൾ കൈയടക്കാൻ തുടങ്ങിയത് അച്ഛന്റെ കാലഘട്ടം മുതലാണ്.

ഇടവകക്കാരെ മുഴുവനും ഒരു ചരടിൽ കോർത്തിണക്കിയായിരുന്നു അച്ചൻ അവിടെ പാരിഷ് മിഷൻ കൊണ്ട് വന്നത്. അന്ന് അതിനു നേതൃത്വം കൊടുത്ത ശെമ്മാശന് ഇന്ന് സഭയിലെ ഒരു മികച്ച വാഗ്മിയും സംഘാടകനും സർവോപരി ഒരു മെത്രാപ്പോലീത്തായും ആണ്. അച്ചൻ പ്രത്യേകം താല്പര്യം എടുത്തു കൊണ്ട് വന്ന ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ആയിരുന്നു അത് . പുതിയ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കുന്നതും പുറം ലോകവുമായി ബന്ധമുള്ള പലരും പല കാര്യങ്ങളും വിശകലനം ചെയ്തു സംസാരിക്കുന്നതുo  ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു നവ്യാനുഭവമായിരുന്നു. അതോടൊപ്പം ഇടവകയുടെ വാർഷിക കൺവെൻഷൻ, പ്രാർത്ഥന കൂട്ടങ്ങൾ എന്നിവയും അച്ചൻ ഭംഗിയായി നടത്തി.

വായിക്കുമ്പോൾ തോന്നും , എന്താ ഇതിലൊരു വല്യ കാര്യം ? ഇതൊക്കെ എല്ലാടത്തും ഇപ്പോൾ നടക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. ഇതിലും കൂടുതൽ കാര്യങ്ങൾ ഇന്നുള്ള അച്ചന്മാരും മറ്റും നടത്തുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നൊക്കെ. പക്ഷെ അന്നുവരെ ഞങ്ങളുടെ ഇടവകയിൽ ഇങ്ങനുള്ള കാര്യങ്ങൾ അത്ര പരിചിതവും സുസംഘടിതവും ആയിരുന്നില്ല. അച്ചൻ അതൊക്കെ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ ക്രമീകരിച്ചു എന്നുള്ളതാണ് ശെരി . അതിനേക്കാളേറെ അച്ചന്റെ  നേതൃത്വം  ആത്മീയതയിൽ ഊന്നിയായിരുന്നു. വെറുതെ ആളിനെ കൂട്ടി ആവേശം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന പ്രോഗ്രാം മാനേജ്മന്റ് ആയിരുന്നില്ല അച്ചന്റെ ശൈലി . ബാലൻ ആയിരുന്ന എന്നെപോലുള്ളവരെയും 80 വയസുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ അപ്പച്ചനെയും ഒരുപോലെ മനസിലാക്കാനും സംസാരിക്കാനും ഉള്ള അച്ചന്റെ കഴിവ് ഒന്ന് വേറെ തന്നെ. എല്ലാറ്റിന്റെയും ഉപരിയായി ഒരു മാനവികതയുടെ  മുഖം അച്ഛന് ഇപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ചില സന്ദർഭങ്ങൾ ഇവിടെ കുറയ്ക്കാതെ അച്ചനെക്കുറിച്ചുള്ള അനുസ്മരണം പൂർത്തിയാവില്ല.
കർത്താവിന്റെ പീഡാനുഭവ വാരം അച്ചന് ശെരിക്കും ഒരു പീഡാനുഭവം തന്നെ ആയിരുന്നു. ഇടവകയെ , പ്രത്യേകിച്ച് മദ്ബഹയിൽ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നവരെയും യുവജനങ്ങളെയും അതിന്റെ തീവ്രത അനുഭവിച്ചു അറിയാൻ അച്ചൻ ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. ഓശാന ഞായർ കഴിഞ്ഞാൽ അച്ചൻ മൂകമാവും.മൗനത്തിന്റെ  വാല്മീകത്തിൽ  പ്രാർത്ഥനകൾ ഉരുവിടുന്നത്ഞങ്ങൾ വേദനയോടും അല്പം കൗതുകത്തോടും കണ്ടു നിന്നിരുന്നു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു . ദുഃഖ  വെള്ളിയിൽ അച്ചൻ തീവ്രമായ ആത്മ വേദന അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയായി മാറുമായിരുന്നു. ഭാവ മാറ്റം  ഉൾക്കൊണ്ട് കർത്താവിന്റെ പീഡാനുഭവം ശെരിക്കും അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു സമയമായി സമൂഹം മാറ്റപെടുകയായിരുന്നു.അങ്ങനെ ആവണം എന്ന് പ്രസംഗിച്ചല്ല അച്ചൻ ഞങ്ങളെ മാറ്റിയെടുത്തത് , മറിച്ചു അങ്ങനെ ആയിരിക്കണം എന്ന് അച്ചന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ കാണിച്ചു തന്നായിരുന്നു.

വളരെ ലളിതമായ ഭക്ഷണവും മൃദുവായ സംഭാഷണവും അച്ചന്റെ പ്രത്യേകതയായിരുന്നു. മദ്ബഹായിൽ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നവരെ അച്ചൻ വളരെ വാത്സല്യത്തോടെ കരുതും . ഒരു പൈതൽ പോലും കൈ വിട്ടു പോകരുത് എന്ന് നിർബന്ധമായിരുന്നു. അങ്ങനെയൊക്കെ കരുതിയതിന്റെ ബാക്കി പത്രമാണ് ഇടവകയിൽ ഉണ്ടായ ഉണർവും, പല പട്ടക്കാരുടെ ഉദയവും ഒക്കെ. സ്ഥാനമാനങ്ങളേക്കാൾ സവിശേഷമായ ആത്മീയ തീക്ഷ്ണതയേയാണ് മാനവ വളർച്ചക്ക് ഉതകുന്നത് എന്ന് അച്ചൻ പറയാതെ പറഞ്ഞു . ഇതൊക്കെ കേൾക്കുമ്പോൾ വിചാരിക്കും അച്ഛൻ ഒരു പാരമ്പര്യ വാദിയും മൂരാച്ചിയും ഒക്കെ ആയിരുന്നു എന്ന് ! ഒരിക്കലും അല്ല. കുർബാന മനോഹരം ആക്കാൻ നല്ല ഒരു ക്വയർ ഉണ്ടാക്കാൻ അച്ചൻ സെമിനാരിയിൽ നിന്ന് ഒരു  ശെമ്മാശനെ കൊണ്ട് വന്നു . കറുകയിൽ അച്ഛനെയും ടി ജി അലക്സാണ്ടർ അച്ചനെ പോലെയും ഉള്ള നല്ല പ്രാസംഗികർ വന്നു പ്രസംഗിച്ചു. തീക്ഷ്ണമായ ആത്മീയ ബോധത്തിൽ നിന്നൂന്നിയുള്ള പുരോഗമന വാദം ആയിരുന്നു അച്ചൻ മുന്നോട്ടു വെച്ചത്..

കുമ്പസാരത്തിന്റെ പ്രസക്തിയും വിശുദ്ധിയും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്ന കാലത്തിൽ അച്ചൻ അതിനെ കണ്ടത് സത്യമായ പാപ മോചനത്തിന്റെ ഉപാധിയായി ആണ്. കുമ്പസാരത്തിനെ ലാഘവത്തോടു കാണുന്ന ചിലരോട് കലഹിക്കാനും അച്ചന് മടിയുണ്ടായില്ല. ഒരിക്കൽ  ഒരു സന്ദർഭത്തിൽ വിഷമവും ദേഷ്യവും വന്നു  മദ്ബഹയിൽ കയറി പോയത് ഓർക്കുന്നു. പക്ഷെ പിന്നീട് ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞത് ത്രോണോസിൽ മുട്ടുമ്മേൽ നിന്ന് കണ്ണീരോടെ ജനത്തിന് വേണ്ടി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്ന ഒരു പുരോഹിതനെയാണ് . വിശുദ്ധ കൂദാശകളെ നിസ്സാരവത്കരിക്കുന്ന ഒരു പ്രവർത്തിയും അച്ചനു സഹിക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് വിശുദ്ധ കുർബാന..
ഒരുതവണ വെക്കേഷൻ ബൈബിൾ സ്കൂളിന്റെ സമാപനത്തിൽ അച്ചന് കുർബാനക്കിടക്കു അസുഖം വന്നു വേറെ അച്ചനെ അറേഞ്ച് ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. പക്ഷെ ആശുപത്രി കിടക്കയിലും സങ്കടത്തോടെ അച്ചൻ ഓർത്തതു  താൻ മൂലം മുടങ്ങി പോയ വിശുദ്ധ കുർബാനയെ കുറിച്ചായിരുന്നു. ഒരു ആയിരം പ്രാവശ്യം എങ്കിലും പുരോഹിതൻ മനസ്സിൽ ദൈവത്തോട് ക്ഷമ ഇരന്നു കാണണം.

വിശുദ്ധ വേദപുസ്തകം കർത്താവിന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് താഴ്മയുടെയും എളിമയുടേം നേത്രത്വ ശൈലിയാണ് . മുമ്പന്മാരാവാൻ താല്പര്യമുള്ളവർ പിന്നിൽ നിൽക്കട്ടെ എന്നും മുൻപിൽ ഇടിച്ചു നിൽക്കുന്നവർ പിന്തള്ളപ്പെടും എന്നും നമ്മെ ഉദാഹരണ സഹിതം ഓർമിപ്പിക്കുന്നു. വന്ദ്യ ഈപ്പൻ അച്ചൻ ഞങ്ങൾക്ക് അപ്രകാരം താഴ്മയുടെ നേത്രത്വം ആയിരുന്നു.
ചെങ്കുളത്തു രൂപം കൊണ്ട മനോരമയുടെ ബാലജന സഖ്യം  ഉദ്ഘാടന ദിവസം; കാലം ചെയ്ത കൊല്ലം മെത്രാപോലിത്ത എപ്പിഫനിയോസ് തിരുമേനി ഉദ്ഘാടനകനും , സ്റ്റേറ്റ് പ്ലാനിംഗ് കമ്മീഷൻ അംഗം ആയിരുന്ന ബഹുമാനപ്പെട്ട കൊച്ചുമ്മൻ സർ അധ്യക്ഷനും ആയിരുന്ന ഒരു സമ്മേളനം.  എല്ലാര്ക്കും വല്യ ഉത്സാഹം . ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ ബാല ജന സഖ്യം ആദ്യമായി വരുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട ഈപ്പൻ അച്ചനെയും ഞങ്ങൾ ക്ഷണിച്ചിരുന്നു. വേദിയിൽ സ്ഥാനം ഇല്ലാതിരിന്നട്ടും അച്ചൻ കൃത്യ സമയത്തു എത്തി . ഏറ്റവും അവസാനത്തെ വരിയിൽ ശാന്തമായിരുന്നു എല്ലാം വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. എന്തിനേറെ പറയുന്നു, തിരുമേനി വരാൻ വൈകിയതിനാൽ ഉദ്‌ഘാടനം ചെയ്യാൻ ഭാഗ്യം ഉണ്ടായത് ഈപ്പൻ അച്ചൻ ആണ് . അങ്ങനെ പിന്പിൽ ഇരുന്ന അച്ചൻ മുന്പനായി മാറി. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർക്കാർക്കും അതിൽ ഒരു വിഷമവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല , എന്തെന്നാൽ അത് ഞങ്ങളുടെ വിളക്കും വഴികാട്ടിയും ആയിരുന്ന ഈപ്പൻ അച്ചൻ ആയിരുന്നു .
വളരെ ശക്തമായ യുവജന പ്രസ്ഥാനം പള്ളിയിൽ ഉരുവായതു അച്ചന്റെ ശ്രമഫലമായിരുന്നു.മാത്രമല്ല അവരെ കര്മോല്സുകരാക്കാൻ അച്ചൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധ വെച്ചിരുന്നു. ഞങ്ങൾക്ക് വേദപുസ്തകവും സഭ ചരിത്രവും കൂദാശ അവബോധവും ഉണ്ടാക്കുവാൻ എല്ലാ ശനിയാഴ്ചകളിലും പ്രത്യേകം ക്ലാസ് നടത്തുമായിരുന്നു. അല്പം തമാശയും കുസൃതികളും നിറഞ്ഞ ക്ലാസുകൾ ആയിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കുസൃതി ചോദ്യങ്ങൾക്കു അച്ചൻ തമാശയും കാര്യവും നിറഞ്ഞ മറുപടികൾ തരുമായിരുന്നു.ക്രിസ്ത്യാനികൾ പ്രത്യേകിച്ച് ഓർത്തോഡോസ്കാർ മാത്രമേ ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാടുകളും സ്വർഗ്ഗ രാജ്യത്തിന് അവകാശികളും ആകുമോ എന്ന ചോദ്യത്തിന്  മറുപടി വളരെ ആഴത്തിൽ ഉള്ളതായിരുന്നു. “എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും മനുഷ്യ കുലം  മുഴുവനും ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടികൾ ആണ്.ദൈവത്തെ അറിയുന്ന വഴി ആണ് വ്യത്യസ്തം . ആയതിനാൽ എല്ലാരേം സ്നേഹിക്കുവാനും ഉൾക്കൊള്ളുവാനും നമുക്ക് കഴിയണം” , വളരെ ലളിതമായ ഭാഷയിൽ സ്നേഹത്തോടെ അച്ചൻ അത് പറഞ്ഞു തരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാരുടെയും ഹൃദയങ്ങളെ അച്ചൻ പിടിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു.
അച്ചന്റെ കൊച്ചമ്മയെക്കുറിച്ചു പറയാതെ അനുസ്മരണം പൂർത്തിയാവില്ല. അച്ചന്റെ നിഴലായി എന്നും ഇപ്പോഴും കൊച്ചമ്മയുണ്ടായിരുന്നു.ഈപ്പൻ അച്ചൻ ശാന്തമായി  ഒഴുകുന്ന പുഴയായിരുന്നെങ്കിൽ അതിന്റെ ഓരങ്ങളിൽ ഇളം കാറ്റിൽ വീശുന്ന ആറ്റു വഞ്ചിയായിരുന്നു കൊച്ചമ്മ.  എപ്പോഴും പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖഭാവം. അച്ഛന്റെ സുഖ ദുഖങ്ങളിൽ, പ്രക്ഷുബ്ധതയുടെയും സന്തോഷങ്ങളുടെയും ഇടയിൽ പ്രത്യേക ഭാവങ്ങൾ ഇല്ലാതെ അച്ചനു താങ്ങായും തണലായും കൊച്ചമ്മ കൂടെ നിന്ന്. അച്ചന്റെ കരുത്തു മുഴുവനും കൊച്ചമ്മയായിരുന്നു.  ഇടവകക്കാരെ മുഴുവനും കൊച്ചമ്മക്കും അറിയാമായിരുന്നു.ഞങ്ങൾ കുഞ്ഞുങ്ങളെയും യുവജനങ്ങളെയും വല്യ കാര്യമായിരുന്നു . ശെരിക്കും കൊച്ചമ്മ ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ ഒരു അമ്മച്ചിയായിരുന്നു. ശെരിക്കും ഒരു മാതൃക ദമ്പതികൾ !

ചെങ്കുളം പള്ളിയിൽ സേവനം അനുഷ്ടിച്ചതിനു ശേഷം ഏകദേശം മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കു ശേഷവും ഈപ്പൻ അച്ചൻ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങളെ പോലെ എനിക്കും ഉറപ്പാണ് ആചാര്യ ശ്രേഷ്ഠൻ നല്ല പോർ പൊരുതി ഓട്ടം തികച്ച ശേഷം ജീവന്റെ നിത്യ കിരീടം പ്രാപിക്കുവാൻ വേർതിരിക്കപ്പെട്ട കർത്താവിന്റെ അഭിഷിക്തന്മാരിലൊരുവനായിരിക്കുന്നു! ഇമ്പമുള്ള പറുദീസയിലേക്കു അച്ചൻ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു !  മനമുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ച ഒരു ദേശവും അതിലെ ജനതയും ഇന്ന് അച്ചനെ ഓർത്തു നൊമ്പരപ്പെടുകയും അതെ സമയം പ്രത്യാശയുടെ സംഗീതം അവരുടെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. നമ്മുടെ ആരാധനാ രീതിയും സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥിതിയും, പ്രത്യേകിച്ചു പുരോഹിത വർഗ്ഗവും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ ഈപ്പൻ അച്ചൻ നൽകുന്ന സന്ദേശവും ചര്യയും നമ്മെ ഉത്സാഹഭരിതരും നിരാശയില്ലാത്തവരും ആക്കാൻ ഉതകുന്നതാണ്. ഇത്തരം ആളുകൾ എണ്ണത്തിൽ വളരെ കുറച്ചു മാത്രം ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെയും.
കുന്തിരികത്തിന്റെ സുഗന്ധം കുറഞ്ഞപോലെ തോന്നുന്നു.ആത്മാവ് വേർപെട്ടു പോകുന്ന പ്രക്രിയ ആവണം. രാത്രിയിലെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു . അസ്ഥി തുളയ്ക്കുന്ന തണുപ്പ് അരിച്ചു കയറുന്നു. എഴുതുമ്പോൾ ഏറിയും കുറഞ്ഞും  ഇരുന്ന സുഗന്ധം എന്നിൽ നിന്ന് അകലേക്ക് പോകുന്ന പോലെ തോന്നി. ശരീരമാസകലം ഒരു തരിപ്പ് . അറിയാതെ മനസ്സിൽ പാടിപോയി ..."ആചാര്യേശ ..."
വന്ദ്യ ഈപ്പൻ അച്ചന്റെ ആത്മാവിനു നിത്യ ശാന്തി നേരുന്നതോടൊപ്പം അച്ചൻ ഭൂമിയിൽ പകർന്നു കൊടുത്ത ആത്മീയ വെളിച്ചം അതിന്റെ മുഴുവൻ തേജസ്സിലും, കെടാതെ കൊണ്ട് പോകാൻ നമുക്കെല്ലാർകും കഴിയട്ടെ എന്ന് പ്രത്യാശിക്കുന്നു.


Thursday, March 15, 2018

ഒരു പൂർവ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ അനുഭവ കുറിപ്പ്



ഒത്തിരി  നാളായി വിചാരിക്കുന്നു എന്തേലും കുത്തി കുറിക്കണം എന്ന്.. മനസ് മടുപ്പിച്ച ജോലിത്തിരക്കുകളിൽ മുഴുകി ഇരുന്നതിനാൽ ഇതുവരെയും ഒന്നും നടന്നില്ല..


ഇപ്പൊ പെട്ടെന്ന് നാട്ടിലേക്കൊന്നു പോകേണ്ടി വന്നു , പോയപ്പോൾ രണ്ടു ദിവസം എന്റെ സ്വന്തം നാട്ടിലൊന്നു കറങ്ങാനും പറ്റി . നിറയേ മനസ് കുളിർപ്പിച്ച കാഴ്ചകളുണ്ടായെങ്കിലും ഹൃദയ സ്പർശിയായ ഒന്നിനെക്കുറിച്ചു എഴുതാൻ തോന്നി. ഞാൻ പഠിച്ച SNVUPS സന്ദർശിക്കാൻ ഇടയായി. എന്റെ സുഹൃത്ത് നിഷ അവിടെ ഒരു ടീച്ചർ ആയതു കൊണ്ട്  ധൈര്യമായി പോകാം. കൊറേ നാളുകളായി ഞാൻ വിചാരിക്കുന്നു  , അവിടെ ഒന്ന് പോകണം എന്ന്. വേറെ ഒന്നും അല്ല , സ്കൂളിൽ കൊറേ നല്ല കാര്യങ്ങൾ നടക്കുന്നു , ഫേസ്ബുക്കിൽ കൊറേ ഫോട്ടോസ് വരുന്നു . ഒന്ന് പോയി കണ്ടാൽ കൊള്ളാം എന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു .

പെട്ടെന്നുള്ള പോക്കായതിനാൽ ആകെ 2 ദിവസം `ആണ് എനിക്ക് നാട്ടിൽ പോകാൻ പറ്റിയത് . എങ്കിലും ഉള്ളിലെ ത്വര ഇങ്ങനെ എന്നെ തോണ്ടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. അവസാനം ഞാൻ നിഷയെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു , ഞാൻ അവിടെ വരും ഉടനെ പോകും. ഞാനും എന്റെ പിതാവും അമ്മയും , പിന്നെ മകളും കൂടെ ആയിരുന്നു ആ യാത്ര . സ്കൂൾ അടുക്കുമ്പോഴേക്കും എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരായിരം സ്മരണകൾ മിന്നിമറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.        27 വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം ആദ്യമായി ഞാൻ ആ സ്കൂളിലേക്കു ചെല്ലുകയാണ് . എന്റെ ഓർമ്മകൾ അത്രയും വർഷങ്ങൾ പിന്നോട്ട് പോയി .  ഇന്റർവെൽ സമയങ്ങളിലെ കിളിത്തട്ടു കളികൾ , കബഡി , ക്രിക്കറ്റ് കളികൾ .. പിന്നെ അടിപിടി കേസ് കെട്ടുകൾ .. ഉച്ചക്ക് വിശ്രമത്തിനു പോയിരുന്ന താഴെക്കാവ് ,അവിടുത്തെ മരങ്ങൾ ....അംഗനേ തൈമാവിൽ നിന്നാദ്യത്തെ പഴം വീഴ്‌കെ .... എന്ന പദ്യം , ഒരു വട്ടം കൂടിയായ മാവിൻ ചുവട്ടിൽ എന്നൊക്കെ ഒരു ONV സ്റ്റൈൽ മൂളിപ്പാട്ടും ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞു .. എന്റെയ ഞെളിപിരി കണ്ടപ്പോൾ അപ്പന് കാര്യം പിടി കിട്ടി .. ഇത് മറ്റേതാണ് .. മുഴുത്ത നൊസ്റ്റാൾജിയ ... ക്ലാസ്സ്‌മേറ്റ്സ് എന്ന പടം പിടിച്ച ലാൽ ജോസിന് ഉള്ളതായിരുന്നു അടുത്ത തെറി...

ഡാ മോനെ , നീ വിചാരിക്കുന്ന പോലെ പണ്ടത്തെ കിളിത്തട്ടു കളിച്ചു നടന്ന സ്കൂൾ അല്ലാട്ടോ ... അപ്പന്റെ ഈ വാക്കുകൾ എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഞെട്ടിയുണർത്തി.  പെട്ടെന്ന് ഞാൻ കാര് വെട്ടിയൊഴിച്ചു നിർത്തി.. ഭാഗ്യം തെങ്ങുകൾക്കൊന്നും പറ്റിയില്ല . വണ്ടി നിർത്തി വലതു വശത്തേക്കു ഞാൻ പാളി നോക്കി.. നിജീഷിന്റെ വീട് , അങ്ങനെ തന്നെ ഉണ്ട് ...അവൻ അവിടെ ഉണ്ടോ ആവോ . ഗൾഫിലാണ് ജോലി എന്നറിയാം.

പതുക്കെ ഞങ്ങൾ സ്കൂളിലേക്കു കയറി. വലിയ ബോർഡ് , കമാനം എന്നെ നോക്ക്കി ഗാംഭീര്യത്തോടെ വിളിച്ചു.. 'കയറി വാടാ മക്കളെ '...

അയ്യോ ഇതാര് .... സാറേ എന്തൊണ്ട് വിശേഷം .. ഇതാരാ മോനല്ലേ.. പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കപ്പുറത്തു നിന്നൊരു വിളി.. ഞാൻ തല ഉയർത്തി നോക്കി , പരിചിത മുഖം , അതെ ചിരി.. ബാലണ്ണൻറെ ആരാണ് എന്ന് ചോദിക്കുന്നതിനു മുന്നേ മറുപടി വന്നു ..ഞാൻ ബാലണ്ണൻറെ മോളാണ് ... എനിക്ക് പെട്ടെന്നൊരു ചിരി പൊട്ടി.. വേറൊന്നും അല്ല .., ഈ ബാലണ്ണൻ ഞങ്ങൾക്കെല്ലാം അണ്ണൻ ആയിരുന്നു .. പുറമെ പരുക്കൻ ആയ , ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ സ്നേഹം മാത്രം ഉള്ള .. ചെറിയ നിരുപദ്രവങ്ങളായ ശീലങ്ങൾ ഉള്ള ഞങ്ങടെ ബാലണ്ണൻ . അണ്ണൻ സ്കൂൾ മണി അടിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെയും കൊറച്ചു ആരാധനയോടും നോക്കി നിന്നിരുന്നു.. ആ ബെൽ ഒന്നടിക്കണം  എന്ന് ഞങ്ങളൊക്കെ എന്നും ആഗ്രഹിക്കുമായിരുന്നു.. അണ്ണൻ സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല എങ്കിലും..

ആ അണ്ണന്റെ മകൾ ബിന്ദു ചേച്ചി, അണ്ണനെക്കാളും ഉത്സാഹത്തോടു അതിനേക്കാളും ഉത്തരവാദിത്വത്തോടെ അവിടെ ജോലി ചെയ്യുന്നു . മനസ്സിൽ വളരെ സന്തോഷം തോന്നി.  ചേച്ചി ഞങ്ങളെ ഏറ്റെടുത്തു .. വാ സാറെ .. നമുക്ക് സ്കൂൾ കാണാൻ പോകാം. ആദ്യമേ കണ്ടു , പണ്ട് കളിച്ചു തിമിർത്ത സ്കൂൾ ഗ്രൗണ്ട് . കൊറച്ചു കൂടെ വലുപ്പം തോന്നിയെങ്കിലും പ്രത്യേകിച്ച് മാറ്റമില്ല. പിന്നെ നോക്കിയത് കിണർ ആണ് ... കണ്ടില്ല ... കൊറേ ചെടികൾ , പച്ചക്കറികൾ തുടങ്ങിയവ കണ്ടു. പിന്നെ ഒരു സ്കൂൾ ബസ് , കല പില ചിലക്കുന്ന കുട്ടികുറുമ്പുകൾ . സ്കൂളിൽ പച്ചക്കറി കൃഷി ഉണ്ടത്രേ..

വലതു വശത്തു നീളൻ കെട്ടിടം , ഞാൻ എന്റെ 5A , 6A  ക്ലാസ്സിലേക്ക് മുങ്ങാം കുഴിയിട്ടു .. ആ കെട്ടിടം അത്പോലെയുണ്ട് . പക്ഷെ നിറയെ നിറങ്ങൾ വാരി വിതറിയ ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചിരിക്കുന്നു . ടൈൽ പാകിയ തറ . സിമന്റ് പൂശാത്ത , അരഭിത്തി മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്ന , മഴ പെയ്താൽ ചോർന്നൊലിക്കുന്ന   പഴയ കെട്ടിടം എന്റെ ഓർമയിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി . ഇടതുഭാഗത്തു കാണുന്ന കെട്ടിടം എന്റെ മനസ്സിൽ ചില കലാപരമായ ഓർമ്മകൾ ഉണർത്തി. അവിടെയാണ് ഞാൻ ഒരേദിവസം 3  നാടകത്തിൽ അഭിനയിച്ചത് . കംസനായും , കളക്ടർ ആയും പിച്ചക്കാരനായും ഞാൻ നിറഞ്ഞാടി]. മിമിക്രയും പ്രസംഗവും പദ്യ പാരായണവും നടത്തിയ സ്ഥലം. ഞാനൊന്നു നെടുവീർപ്പിട്ടു.. (അന്നത്തെ കൂവലുകൾ ഓർത്തിട്ടാവണം). സ്കൂൾ വരാന്ത കണ്ടപ്പോൾ പിന്നെയും ഓർമകളുടെ കഞ്ഞിയും പയറും , പിന്നെ എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏക എലെക്ഷൻ ...ഞാൻ അസിസ്റ്റന്റ് സ്കൂൾ ലീഡർ ആയി തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതും ആ വരാന്തയിൽ നിന്നായിരുന്നു..

ആ രണ്ടു കെട്ടിടങ്ങളും എന്റെ സ്കൂൾ ജീവിതത്തിന്റെ അഭേദ്യ ഘടകങ്ങൾ ആയിരുന്നു. ഒരായിരം സുഖമുള്ള , കണ്ണീരിന്റെ നനവും , സന്തോഷങ്ങളുടെ തിരതള്ളലും ഉള്ള ആ പഴയ സ്കൂൾ വരാന്ത .. എന്നെ മാടി വിളിച്ചു ...

'ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ഒരു ലൈബ്രറി യും കമ്പ്യൂട്ടർ റൂം ഉണ്ട് . പിന്നെ സ്കൂൾ ഫങ്ക്ഷന് നടത്താൻ ഒരു നല്ല ആഡിറ്റോറിയം , ആശാൻ മണ്ഡപം ഉണ്ട് .  ബിന്ദു ചേച്ചിയുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ വീണ്ടുംചിന്തയിൽ നിന്നുണർത്തി.. (മഹാകവി കുമാരൻ ആശാന്റെ വീണ പൂവിൽ ഞാൻ വീണ്ടും മനമുടക്കി.. എങ്കിലും.)

ഹാ പുഷ്പമേ അധിക തുങ്ക  പഥത്തിൽ ... നീട്ടിപ്പാടിയതു കരുണാകരൻ സർ ആയിരുന്നു.. അഞ്ചാം ക്‌ളാസ് കഴിഞ്ഞുള്ള മധ്യ വേനൽ അവധിക്കാലത്തിൽ , അകാലത്തിൽ പൊലിഞ്ഞു പോയ ഞങ്ങടെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരി , വീണക്കുള്ള അനുസ്മരണം ആയിരുന്നു അന്ന്.. സാറിന്റെ ശ്രുതി മധുരമായ ആ വാക്കുകൾ ഞങ്ങളെ ഈറനണിയിച്ചു . ആ പത്തു വയസുകാരി വീണ, എന്താണ് അവൾക്കു പറ്റിയത് ? വളരെ പ്രസരിപ്പും ചുറുചുറുക്കും ഉള്ള കുട്ടി . അധ്യാപകർക്കും കൂട്ടുകാർക്കും വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾ . പക്ഷെ അവൾ അസുഖം വന്നു മരിച്ചു പോയി . എന്താണ് മരണം എന്ന് വ്യക്തമായില്ല എങ്കിലും , എന്റെ അമ്മച്ചിയെപ്പോലെ അവളും സ്വർഗത്തിലേക്ക് പോയി എന്ന് മാത്രം ഞാനും കരുതി. ഒരു വേദനയായി വീണ ഇന്നും ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ തങ്ങി നില്കുന്നു, മരണം ...അതെങ്ങനെയായാലും  രംഗബോധം തീരെയില്ലാത്ത കോമാളി തന്നെയാണ്..

'ഇതാണ് ഇന്ററാക്ടിവ് ക്ലാസ് റൂം '. ഇത്തവണ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചത് നിഷ ആയിരുന്നു. എഡോ മണ്ട കുണാപ്പി , വായും പൊളിച്ചു നില്കാതെ ക്ലാസ് റൂം കയറി കാണെടോ .. ശെരിക്കും ഞാൻ വാ പൊളിച്ചു നില്കുവായിരുന്നു.. ബാംഗളൂർ  വിബ്‌ജിയോർ സ്കൂളിൽ ഒന്നെര ലക്ഷം കൊടുത്തപ്പോഴാ എന്റെ മോൾക്ക് ഇത് പോലെ ഒരു ക്ലാസ് റൂം കിട്ടിയത്. പിന്നെ ഇങ്ങു ലണ്ടൻ സ്കൂളിൽ വന്നപ്പോഴും കണ്ടു, അതൊക്കെ എന്റെ മോൾക്ക് ഭാഗ്യം കൊണ്ട് കിട്ടി എന്നൊക്കെ വിചാരിച്ചിരുന്ന എന്റെ മൂഢ മനസിലേക്ക് ഒരു ആണി പോലെയാണ് നിഷയുടെ വാക്കുകൾ തറച്ചത്. ഇതൊക്കെ ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കിയത്.. അവർക്കു ഫീസ് ഒന്നും കൊടുക്കേണ്ട . ഇപ്പൊ കൊറച്ചു govt  ഗ്രാൻറ്  ഉണ്ട് .. പക്ഷെ ഇതുണ്ടാക്കിയത് കൊറേ സ്‌പോൺസർഷിപ് കൊണ്ടും , പിന്നെ കൊറച്ചു ടീച്ചേഴ്സിന്റെ നല്ല അധ്വാനം കൊണ്ടും മാത്രം ആണത്രേ. ടീചെര്സ് ആൻഡ് നോൺ ടീചെര്സ് സ്റ്റാഫ് അവിടെ ഒറ്റക്കെട്ടായി വിചാരിച്ചതുകൊണ്ടു അവിടെ വളരെ ഉന്നത നിലവാരത്തിൽ സ്കൂൾ നടക്കുന്നു. കുട്ടികൾക്ക് ലൈബ്രറി, കമ്പ്യൂട്ടർ റൂം, പ്രൊജക്ടർ, പിന്നെ കുട്ടികളുടെ ലീഡർഷിപിൽ നടക്കുന്ന ഒരു റേഡിയോ നിലയം .. പോരെ പൂരം !!!


എന്റെ കണ്ണും മനസ്സും ഒരു പോലെ നിറഞ്ഞു .. സാധാരണ നമ്മൾ പഠിച്ച സ്കൂളിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ ഒന്ന് നെടുവീർപ്പിടും.. ഗതകാല സ്മരണകളുടെ തിരത്തള്ളലിൽ വീർപ്പുമുട്ടി നിൽക്കുന്ന പഴഞ്ചൻ കെട്ടിടങ്ങളും അതിനേക്കാൾ പഴഞ്ചനും മുരടിപ്പിക്കുന്ന ആൾക്കാരും ആവും അവിടെ കാണുക... ഇവിടെ നേരെ തിരിച്ചാണ് . സ്കൂളിനും പിള്ളേർക്കും പിന്നെ സ്റ്റാഫിനും അതൊക്കെ ഓർക്കാൻ സമയമില്ല .. അവിടെ നാൾക്കു നാൾ കൂടി വരുന്ന ഉത്സാഹം ആണ്. പുതിയ പരിപാടികൾ ആണ്. എങ്ങനെയും സ്കൂൾ ഉന്നതിയിൽ എത്തിക്കാൻ ഉള്ള ആവേശം ആണ്..നന്നായി വരട്ടെ.]

അരമണിക്കൂർ പോയതറിഞ്ഞില്ല .. യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ശാന്തതയയിരുന്നു . സന്തോഷത്തിന്റെ വിങ്ങൽ ആയിരുന്നു. പഠിച്ച സ്കൂളിന്റെ ഇന്നത്തെ makeover  കണ്ടിട്ട്. അവരുടെ ഉത്സാഹം കണ്ടിട്ട്. കുട്ടികളുടെ സന്തോഷം കണ്ടിട്ട്.. ഇതിനു പിന്നിൽ ലാഭേച്ഛ ഇല്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കുന്ന കരങ്ങളെ എത്ര അഭിനന്ദിച്ച്ചാലും മതിയാവില്ല . ഇങ്ങനെ നന്നായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന അനേകം സ്കൂളുകൾ പ്രത്യേകിച്ച് പ്രൈവറ്റ് സ്ഥാപനങ്ങൾ ധാരാളം ഉണ്ട് . പക്ഷെ യാതൊരു ലാഭവും കിട്ടില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും , govt aid കൊണ്ട് മാത്രം പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു എയ്ഡഡ് സ്കൂൾ ഇങ്ങനെ മോഡേൺ outlook  കൊണ്ട് വരുന്നത് വളരെ ചുരുക്കം ആണ് . അതും ഒരു ഗ്രാമീണ  മേഖലയിൽ . അതെ , ഇന്ത്യയുടെ ആത്മാവ് ശെരിക്കും ഗ്രാമങ്ങളിൽ തന്നെയാണ് ...

എന്തുകൊണ്ടും അഭിനന്ദനാർഹം ...ഞാൻ ആ സ്കൂളിലെ പൂർവ വിദ്യാർത്ഥി ആയിരുന്നു എന്ന് പറയുന്നതിൽ അഭിമാനിക്കുന്നു. എന്റെ എല്ലാ പിന്തുണയും എന്നാൽ കഴിയുന്ന വിധം ഞാൻ കൊടുക്കും എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ ശേഷം  അവിടെ നിന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞു . വണ്ടി ആദ്യത്തെ വളവു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ പ്രൗഢ ഗംഭീരമായ ആ കമാനം എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു ....'ഇനിയും വരില്ലേ മോനെ ' ??? വരും , തീർച്ചയായും ...എനിക്ക് വീണ്ടും ഒരായിരം ഓർമകളെ താലോലിക്കാനുണ്ട് ' ....

#SNVUPS,Maruthamonpalli